สัตว์ช่วยรักษาโรคซึมเศร้าได้อย่างไร?
บทความ

สัตว์ช่วยรักษาโรคซึมเศร้าได้อย่างไร?

ปัญหาโรคซึมเศร้ากำลังแพร่กระจายไปทั่วโลกในอัตราที่น่าตกใจ ในสหรัฐอเมริกาเพียงแห่งเดียว จำนวนผู้ป่วยที่เป็นโรคนี้เพิ่มขึ้น 33% ตั้งแต่ปี 2013 นอกจากนี้ยังน่ากลัวที่ภาวะซึมเศร้าขั้นรุนแรงจะรักษาให้หายขาดได้ค่อนข้างยาก ด้วยเหตุนี้ ในการค้นหาทางเลือกอื่นในการช่วยเหลือผู้ป่วยดังกล่าว แพทย์จึงได้ข้อสรุปว่าสัตว์สามารถเป็นส่วนเสริมของจิตบำบัดแบบดั้งเดิมได้

ภาพ: google.com

ในบทความที่ตีพิมพ์ในวารสารการวิจัยทางจิตเวช นักวิทยาศาสตร์กล่าวว่าสัตว์เลี้ยงช่วยในการรับมือกับอาการซึมเศร้าอย่างรุนแรง

ภาพ: google.com

การศึกษานี้เกี่ยวข้องกับคน 80 คน โดย 33 คนตกลงที่จะรับสัตว์กลับบ้าน ผู้ป่วย 19 คนได้สุนัข 7 คนได้สุนัข 7 ตัว และ 9 คนได้แมวอย่างละ 15 ตัว ทุกคนที่เข้าร่วมในการทดลองไม่ได้แสดงความคืบหน้าใดๆ ในการต่อสู้กับภาวะซึมเศร้าเป็นเวลา XNUMX ถึง XNUMX เดือนของการประชุมปกติกับนักจิตอายุรเวทและรับยาต้านอาการซึมเศร้า

ภาพ: google.com

จาก 47 คนที่ปฏิเสธที่จะมีสัตว์เลี้ยง 33 คนตั้งกลุ่มควบคุม ในระหว่างการทดลอง 12 สัปดาห์ ผู้ป่วยทุกรายเหมือนเดิม ใช้ยาและเข้ารับการบำบัด

ในระหว่างการทดลอง ผู้เข้าร่วมทั้งหมดได้รับการทดสอบทางจิตวิทยาเพื่อประเมินสภาพของพวกเขา ใช้เวลา 12 สัปดาห์ในการสังเกตเห็นความแตกต่างอย่างมากระหว่างกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม

ภาพ: google.com

ทุกคนที่ทำตามคำแนะนำในการรับสัตว์เลี้ยงแสดงให้เห็นว่าสภาพของพวกเขาดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัดและอาการลดลง มากกว่า XNUMX ใน XNUMX ไม่มีภาวะซึมเศร้าโดยสิ้นเชิง

อย่างไรก็ตาม ไม่มีผู้ป่วยรายใดที่ละทิ้งเพื่อนสี่ขาของพวกเขาที่แสดงอาการดีขึ้นอย่างมีนัยสำคัญ

“คำอธิบายสำหรับผลลัพธ์นี้อาจเป็นไปได้ว่าสัตว์ในบ้านช่วยรับมือกับโรคแอนฮีโดเนีย ซึ่งเป็นเพื่อนร่วมทางของโรคซึมเศร้า” หนึ่งในผู้เขียนการทดลองกล่าว  

ภาพ: google.com

Anhedonia เป็นที่ประจักษ์ในความจริงที่ว่าผู้ป่วยไม่ได้รับความสุขจากสิ่งที่เขาเคยชอบ เช่น จากการเล่นกีฬา งานอดิเรก หรือการสื่อสารกับผู้คน สัตว์เลี้ยงบังคับให้บุคคลโต้ตอบกับโลกภายนอก ทำสิ่งใหม่และออกไปข้างนอก

แน่นอนว่าเราไม่ควรหวังว่าจะได้รับการรักษาด้วยความช่วยเหลือของสัตว์เท่านั้น ในระหว่างประสบการณ์นี้ผู้ป่วยยังคงทำจิตบำบัดต่อไป

Как животные помогают лечить депрессию
 

แน่นอนว่าการวิจัยไม่ได้ไร้ที่ติ ข้อบกพร่องอย่างหนึ่งของการทดลองคือกลุ่มตัวอย่างไม่ได้สุ่ม ดังนั้น ผลกระทบที่นี่สามารถสังเกตได้เฉพาะกับคนที่รักสัตว์และตกลงที่จะมีพวกมันเอง รวมทั้งมีเวลาและทรัพยากรทางการเงินในการทำเช่นนี้

เขียนความเห็น